Van Kökar naar

van 6 juli t/m 12 juli 2025

 Kökar-Seili-Vallmo-Korpoström

Zondag 6 juli 2025

Sandvik-Seili Afgelegde afstand: 46nm Wind: ZW3-4

Vannacht heeft het flink geregend, maar bij het wakker worden is het gelukkig droog – al hangt er nog wel een grijze, sombere lucht. Er staat net genoeg wind om te kunnen zeilen. Het eerste uurtje is het haast fluisterzeilen.

Als we naar het noordoosten afbuigen, komt de wind van achteren. We zeilen een tijd uitgeboomd, maar uiteindelijk zakt de wind zover in dat we te weinig snelheid overhouden. Het is wat mistig en stil, dus dan maar een stukje op de motor. Af en toe laat de zon zich even zien, en we grijpen meteen de kans om de boot te luchten. Alle natte spullen van gisteren hangen buiten en de luiken staan open – zo krijgen we het vocht een beetje uit het schip.

Ons eerste doel is Houtsala, maar eenmaal daar blijkt dat het geen gastenhaven meer is. Er hangt een bord: alleen afmeren met toestemming. Annelies probeert nog wat telefoonnummers te bellen, maar er wordt niet opgenomen.

We gaan richting Nagu. Onderweg schiet me ineens te binnen dat we ooit met Göran naar Seili zijn gevaren – een voormalig lepra-eiland en een bijzonder plekje. Dat wordt het nieuwe doel. Het betekent wel twaalf mijl extra, maar inmiddels is er wat meer wind en het zeilt lekker door. En tot onze opluchting is er nog plek in de haven.

jan zijn zondagse eitje

Geweldige sauna

Maandag 7 juli 2025

Seili

 We blijven vandaag een dagje liggen op dit bijzondere eiland. De ochtend begint met mist dat komt en gaat in flarden. Soms hebben we even uitzicht op de omliggende eilanden, dan is alles weer helemaal verdwenen. Annelies en Peter besluiten ook een dagje te blijven – er is nog genoeg te zien en te doen hier.

Aan de overkant, in een kale boom, zitten twee visarenden. Het nest van deze vogels schijnt via YouTube te volgen te zijn, maar de live-beelden weten we zo snel niet te vinden. 

Ondertussen doe ik een was. En terwijl ik de steiger afloop, zie ik dan eindelijk een slang – precies op het stukje waar ze volgens eerdere verhalen onder de stenen wonen.

Jan en ik maken een wandeling over het eiland. Bij het veerpontje pauzeren we even; er komen net wat dagjesmensen aan die direct een rondleiding krijgen. We lopen ook binnen bij het museum, dat tegelijk dienstdoet als restaurant en havenkantoor.

’s Middags bezoeken we samen met Annelies en Peter het oude kerkje uit 1733. Het is in slechts drie maanden gebouwd en heeft een aparte ruimte voor de leprapatiënten, die vroeger op dit eiland werden ondergebracht. De binnenkant van de kerk is prachtig ruw – de planken zijn nog in hun oorspronkelijke vorm, je ziet er duidelijk de contouren van de bomen in terug. Een uniek en indrukwekkend gebouw. Het bootje dat in de kerk hangt is niet heel oud. Het oorspronkelijke bootje is ooit gestolen door kwajongens die wilden zien of het bleef drijven, en is toen verdwenen.  Op het kerkhof, liggen veel mensen met een achternaam afgeleid van Hollander. Er zijn nog wat privéstukjes op het eiland waar nog steeds mensen wonen met een afgeleide achternaam van Hollander weten we van Göran. Op het kerkhof zijn nooit de overblijfselen gevonden van mensen met lepra. Die liggen er niet begraven. Waarschijnlijk zijn die verbrand. 

Later op de middag arriveert Göran met drie vrienden, die een zomerhuis in de buurt hebben. De jongste van het stel, Mikka, woont in Helsinki en heeft daar een zeilboot, een Artina 33. Ze lunchen eerst in het restaurant en komen daarna bij ons aan boord. De blikjes Hertog Jan wekken veel belangstelling – ze worden uitgebreid gefotografeerd.

Annelies en ik gaan opnieuw naar de sauna en nemen een frisse duik – het water is zo’n 16 graden. Als we terugkomen, is Göran net weer vertrokken. Morgen varen wij naar Vallmo, waar Göran woont. Saga gaat dan richting Turku.

’s Avonds eten we gezellig aan boord van Saga. Annelies heeft een heerlijke meloensalade gemaakt, en Peter heeft verrukkelijk pittig gekookt.

 

Mist in de ochtend

Slang

Heeft wat onderhoud nodig

Mooie tafelpoten

Kerkje

Links de vrouwen, rechts de mannen

Haken voor de hoeden van de mannen

Dinsdag 8 juli 2025

Seili-Vallmo Afgelegde afstand: 5nm Wind: N3

Vannacht heeft het flink geregend. Saga vertrekt in de regen – Peter en Annelies hebben geen geduld om te wachten tot het opklaart. Wij nemen wel de tijd en worden beloond: als wij vertrekken, is het droog en varen we naar de ankerbaai bij Vallmo.

 We zijn nog maar net aangekomen als buurman Taneli komt aanroeien. Hij heeft een muis gevangen, die hij naar een eilandje aan de overkant brengt. Dan hoeft hij hem niet dood te maken. Op de terugweg komt hij bij ons aan boord. Niet veel later horen we Göran zijn buitenboordmotor starten, en voor we het weten zitten we gezellig met z’n allen aan tafel. We laten Taneli zien waar Enkhuizen ligt en hoe we hierheen gevaren zijn en horen mooie verhalen over het leven in de Finse archipel.

’s Middags hangt alles te drogen: stootwillen, lijnen, handschoenen– alles wat de afgelopen nacht nat is geworden. De zon schijnt inmiddels volop, het is heerlijk weer geworden.

Boven de boot cirkelt een visarend. Meeuwen proberen hem te verjagen, maar daar trekt hij zich weinig van aan. Later duikt er een kleinere roofvogel op die hem wél in de problemen brengt – het is een indrukwekkend gezicht.

Rond half zeven pikt Göran ons op met zijn bootje en varen we naar Nagu om pizza te eten. Daar is het een stuk drukker dan op de plekken waar we de afgelopen dagen zijn geweest – duidelijk een populaire bestemming. Na het eten maken we nog een korte wandeling door het dorp en keren dan terug naar onze boot.

We sluiten de avond af met koffie en thee aan boord. Göran vaart terug naar huis. De baai is spiegelglad en stil. Een prachtige, vredige avond.

Taneli brengt een muis naar een ander eiland

Göran arriveert

Op naar Nagu

Göran bestelt pizza

Woensdag 9 juli 2025

Vallmo

Voor het eerst dit seizoen neem ik ’s ochtends een duik. De zon schijnt al volop en hoewel de thermometer maar 15 graden aangeeft, voelt het water verrassend aangenaam. Onder de boot hangen lange groene algen, dus ik doe meteen een poetsrondje om die los te halen.

Na een tijdje roeit Taneli weer langs. Hij heeft opnieuw een muis gevangen en brengt hem – net als gisteren – naar het eiland aan de overkant.

Rond half twaalf haalt Göran ons op met zijn bootje en varen we via een prachtige route door de scheren naar Kirjainen. Daar is een vlooienmarkt en een veiling. Het is er druk, het stikt van de kleine bootjes. Mika is er ook (met zijn vader en Karlo) en helpt ons aanleggen.

De markt is erg leuk, vooral met dit mooie weer zo direct aan het water. We kopen een paar stenen eieren. Bij de veiling wordt stevig geboden – niet vanwege de spullen zelf, maar omdat de opbrengst ten goede komt aan het onderhoud van het dorp en de omgeving.

We ontdekken ook dat Moem-bekers (van de Moomins) echte collectorsitems zijn. Sommige gaan voor 7 euro over de toonbank, terwijl zeldzame exemplaren wel 40 euro opbrengen. Later vertelt Armi dat er jaarlijks een nieuwe beker verschijnt, en dat haar dochters inmiddels een hele vitrine vol hebben.

We lunchen in het restaurant aan het water. Niet veel later arriveert ook Armi – ze is vanuit Turku met de auto gekomen. Na de lunch varen wij terug naar onze eigen boot en Armi rijdt naar Vallmo

Om zeven uur worden we weer opgehaald door Göran, dit keer voor een echte Finse maaltijd bij hem thuis. We eten gerookte zalm, ingelegde haring en aardappels, gevolgd door gebraden ree – geschoten in Görans tuin, samen met de buurman geslacht – en als toetje rabarber met aardbeien. Koffie toe, uiteraard.

Daarna is het tijd voor de sauna. Armi en ik gaan samen, terwijl Göran en Jan een rondje door de tuin lopen. Later duikt Göran zelf ook nog even de sauna in.

Tegen middernacht brengt hij ons terug naar onze boot. Wat een geweldige dag was dit weer.

 

Mika en zijn vader en Karls zijn er ook

Vlooienmarkt

Gemeenschapsveiling

Lunch

Göran’s huis

De tuin en zijn ouderlijk huis

Donderdag 10 juli 2025

Vallmo-Korpoström Afgelegde afstand: 19nm Wind: NNO3-4

De dag begint weer heerlijk met een frisse duik. Wat een luxe om zo uit bed het water in te kunnen. Daarna zetten we koers richting Nagu, waar we eerst flink boodschappen doen. Aanleggen gaat makkelijk en we vullen meteen de watertank bij.

We dachten eigenlijk naar Verkan te gaan, maar de Saga wil liever voor anker liggen, en zij willen richting Korpoström. Wij besluiten mee te gaan. Het is een rustige tocht, we zeilen ontspannen op alleen de genua – in de zon, zonder haast.

Onderweg zoeken we naar een geschikte ankerplek, maar die vinden we niet echt. Uiteindelijk wordt het toch de jachthaven van Korpoström. We liggen aan een boei, met de wind achterin. Ook voor de Saga is er plek; er zit alleen een klein bootje tussen ons in.

Om vijf uur opent de sauna, en daar maken Annelies en ik natuurlijk gebruik van. Het is een kleine sauna, maar op dat moment is er nog voldoende ruimte. Afkoelen kan gelukkig in het buitenwater, dus we nemen ook een verfrissende duik.

Daarna borrelen we gezellig bij ons aan boord. Daardoor begin ik wat laat met koken. En net als ik bezig ben, wordt er op de boot geklopt: Göran! Hij is met zijn bootje hierheen gevaren en schuift mooi aan voor het eten.

Hij vertelt dat hij eigenlijk gekomen is voor de Saga – benieuwd hoe ze Turku hebben ervaren en om afscheid te nemen. Na het eten zit hij dan ook al snel bij hen aan boord. Even na tienen vaart hij weer terug. 

21 uur: vlag opruimen

Vrijdag 11 juli 2025

Korpoström

De ochtend begint rustig: Annelies staat al klaar voor een duik, maar de sauna opent pas om negen uur. Zodra het zover is, genieten we samen van de warmte en een frisse duik in het 16 graden koude water. Daarna even bijkomen op de steiger, met het geluid van onweer in de verte en donkere wolken in het zuiden.

We doen nog een rondje sauna – inmiddels wat drukker – en keren net op tijd terug naar de boot. Regen en onweer trekken over. Tussen de buien door wandelen Jan en ik een rondje, maar ook die eindigt in een tweede regenronde.

Aan boord komt het spel Wurmen boven tafel en spelen dit met Annelies. Gezellig!

Later op de middag klaart het toch nog op. Bij het betalen van het liggeld bezoeken we meteen de tentoonstelling boven de receptie: een verrassend interessante verdieping over waterkwaliteit en het leven in de Finse scheren. De Universiteit van Turku heeft hier werkruimte ingericht.

‘s Avonds is er nog even “havenkino”: de wind trekt even flink aan en maakt het aanmeren op boeien lastig. Een schip vaart over een lijn en komt vast te zitten. Gelukkig komt er iemand met een klein bootje hen helpen. De wind is ineens flink toegenomen. Onze buren moeten hun lijn naar de andere kant brengen, zodat ze niet meer tegen ons aanliggen. Met gezamenlijke inspanning lukt dit. De Saga dreigt tegen de steiger aan te komen en moet ook actie ondernemen.

Maar na het eten keert de rust terug. We sluiten af met koffie/thee aan boord van de Saga – en natuurlijk nóg een potje Wurmen.

 

De bui komt eraan

Bootje vast op een lijn

Wurmen

 

Van Nynäshamn naar Kökar

29 juni t/m 5 juli 2025

Nynäshamn- Kolnäsviken-Arholma-Kastelholm-Kökar

Zondag 29 juni 2025

Nynäshamn Wind: W6-7

Gisteren nog in warme kleren en pantoffels, vandaag is het ineens volop zomer: stralende zon maar wel met een stevige bries. Geen vaardag dus. Voor de boot is het weer gezellig druk met ijsjeseters, visliefhebbers, wandelaars en mensen die op veerponten wachten.

Wij stappen op de fiets en volgen de Strandvägen, een prachtige slingerende weg die langs het water loopt, met lichte hellingen op en neer. Er mogen auto’s rijden, maar alleen in één richting en met een maximumsnelheid van 20 km/u – daar heb je nauwelijks last van. Het is zondag en overal zijn mensen onderweg: veel wandelaars, wat fietsers en mensen die een zonnig plekje zoeken op de rotsen.

Op de terugweg komen we langs de Hembygdsgården, een tuin met enkele oude Zweedse gebouwen. Er is een grote houten dansvloer met de midsummerstang – het ziet eruit alsof midzomer hier uitbundig gevierd wordt.

Terug aan boord halen we vis bij de rokerij voor het avondeten. Daarna proberen we voor het eerst de nieuwe zonnescreens uit. De zon is behoorlijk fel en Jan wil F1 kijken. Je zou de gordijnen dicht kunnen doen, maar met screens werkt het veel prettiger. En dat blijkt ook: het licht wordt mooi gefilterd, het blijft koel binnen, en het felle zonlicht is weg. Ik lees in alle rust een boek in de kuip, terwijl Jan (nou ja, “geniet”) naar de race kijkt – Max ligt er al snel uit, hoor ik.

Tijdens het eten betrekt de lucht, precies zoals voorspeld. Er komt een flinke bui over, vergezeld van veel wind. Precies op dat moment vaart een Zweedse Bavaria de haven binnen, en – je raadt het al – hij meert langszij bij ons af. “Emergency,” zegt hij. Het waait inderdaad stevig, maar als je langszij kunt aanleggen, kun je ook prima een eigen boei oppikken. Er zijn er nog genoeg en ook met de kop op de wind.

Na de bui is het plotseling oorverdovend stil. Wat een verschil. Maar even later begint het weer flink te regenen.

Jan krijgt nog woorden met de Zweed die naast ons is komen te liggen. Die is niet meer van plan om weg te gaan. Omdat het vannacht weer kan gaan waaien en de wind meer noord gaat draaien hebben wij daar geen zin in. Hij heeft geen eigen boei en komt dan tegen ons aan te liggen. Hij vertrekt wel maar is aardig pissig.

  

Jan zijn zondagse eitje

Screens buiten

En zo zien de screens er binnen uit

Gezellige drukte

Maandag 30 juni 2025

Nynäshamn-Kolnäsviken Afgelegde afstand: 18 nm wind: NW 4-6

 Na tienen zakt de harde wind wat in en besluiten we te vertrekken. Het is vlagerig weer, dus we reven het grootzeil en kiezen voor de keerfok. Het is prachtig zeilweer, maar niet bepaald ontspannen: de windvlagen zijn soms stevig, dus handmatig sturen is een must.

Bij aankomst in Kolnäsviken blijkt de baai al behoorlijk vol te liggen. Het is een goed beschutte ankerplek, waardoor de boten allemaal een andere kant op draaien. Dat maakt het lastig om een geschikte plek te vinden. En er blijven maar boten binnenkomen. We staan er echt van te kijken hoe druk het is. Normaal liggen hier misschien vier boten – nu al vijftien alleen op zwaai en nog veel meer rotsankeraars. Blijkbaar zijn de Zweden dit jaar een week eerder met vakantie dan we gewend zijn.

We hebben in elk geval geweldige havenkino vandaag. De Duitse X-cited begint rond 15.15 uur aan een indrukwekkende ankershow en houdt ons bezig tot 17.00 uur. Hij wil met zijn achterschip naar de wal liggen. Eerst gooit hij het anker uit, maar vaart vervolgens veel te hard achteruit, waardoor het anker geen kans krijgt om zich vast te zetten. Dat herhaalt hij talloze keren, terwijl zijn vrouw zichtbaar wanhopiger wordt. Anker uit, anker in.

Als het anker eindelijk pakt, roeit hij een lange lijn naar de kant om het achterschip te fixeren. Maar dan blijkt het anker toch niet goed te liggen. Opnieuw ophalen. Ondertussen zit de lange lijn vast aan een boom. Lijn los, opnieuw uitbrengen, en weer opnieuw. Na anderhalf uur klooien gooit hij het anker dan gewoon op de plek en blijft liggen. Hèhè. We werden er allemaal een beetje moe van – en we hoefden alleen maar te kijken.

Het is heerlijk zonnig weer, maar vanavond koelt het flink af. De wind valt uiteindelijk helemaal weg. 

Zelf sturen

Dinsdag 1 juli 2025

Kolnäsviken-Arholma Afgelegde afstand: 54nm Wind: ZZW4

De zomer is echt begonnen. Als we wakker worden in de baai is het prachtig stil en vredig. Er is nog niemand aan dek, het water ligt als een spiegel en de zon schijnt al volop. Een magisch moment. We zijn de eersten die vertrekken.

De eerste paar uur is er geen wind, dus varen we op de motor. Maar in de loop van de ochtend steekt er een briesje op en kunnen we eindelijk zeilen. We kiezen voor een buitenroute, waar meestal iets meer wind staat. De kaartplotter stelt een mooie route voor – niet de voor ons bekende route door de buitenscheren, maar iets meer landinwaarts. Er zitten een paar spannende doorgangen tussen, maar het gaat allemaal soepel.

Het is een heerlijke zeildag: zon, meestal genoeg wind en geen vervelende vlagen. Het laatste uurtje valt de wind weer weg en moet de motor aan.

Op Arholma is het verrassend rustig. Voor het eerst dit seizoen halen we de Cobb tevoorschijn en eten lekker buiten in de kuip. En daarna – ook voor het eerst dit jaar – nemen ik een duik en zwem een paar rondjes om de boot. Het water is maar 15 graden maar het is fijn om even af te koelen.

Zo vol ligt de ankerbaai

Zomerse taferelen

Woensdag 2 juli 2025

Arholma-Kastelholm Wind: N4-5 Afgelegde afstand: 47nm

Vannacht worden we plotseling wakker van een stevige windvlaag terwijl de wind van richting draait. We checken snel of we nog goed liggen – alles is in orde – en kruipen daarna weer terug in bed.

Het blijkt een mooie dag om over te steken naar Åland. De zomerse warmte van gisteren is echter verdwenen: het is flink koeler en er wordt regen voorspeld. Op zee voelt het zelfs ronduit fris. Met 16 tot 20 knopen wind zeilen we in een mooie vaart richting de overkant. De voorspelde regen blijft gelukkig uit. We zien het in het noorden donker worden maar het blijft op afstand.

Vijf mijl voor de aanloop valt de wind weg en moet de motor aan. De brug draait op het hele uur, dus we houden een rustig tempo aan richting Kastelholm. En dan breekt ineens de zon door – het is alsof de zomer terugkomt. Zeilpak uit, korte broek aan. Op het meer is het bladstil. Tijd voor een poetsbeurt: ik neem de ramen onder handen en werk het Kalmar-stof eindelijk van de boot.

Rond vier uur varen we de haven van Kastelholm binnen. Het is niet vol – de Saga en Oceans4 liggen er al. Peter heeft voor ons een box geregeld. Het is krap, eigenlijk net te smal, maar de palen zijn vergevingsgezind. Helaas heeft één van de palen een klamp die een kras over de zijkant van de boot trekt. Met een paar extra stootwillen weten we gelukkig wat afstand te houden.

Eindelijk hebben we de Saga ingehaald. En met de Oceans4 erbij is het een gezellig weerzien.

’s Avonds gaan we met zijn allen uit eten bij Smakbyn, een erg goed restaurant in de buurt. Het eten is fantastisch, de bediening vriendelijk en de sfeer heerlijk ontspannen. We sluiten de avond af met koffie bij ons aan boord.

Brug Lemströms Kanal

Donderdag 3 juli 2025

Kastelholm

We worden wakker met rustig weer, maar er trekken wel geregeld buien over. Omdat er een stevige storm wordt voorspeld, vragen we de havenmeester naar de diepte aan de kade. Die Tussen losse palen bevallen ons niet zo. De kade blijkt 2,50 meter diep – genoeg voor ons – dus de keuze is snel gemaakt. Als het even droog is verkassen we naar de kade.

Even later komen Nico en Peter ook met een plan. Zij willen, net als wij, tussen de palen weg. Langszij bij ons is geen optie: wij komen lagerwal te liggen. Maar naast ons, langszij de steiger, is nog ruimte genoeg. Daar verleggen zij hun schepen naartoe – en liggen daarmee precies goed. En als de wind gedraaid is liggen ze ook nog aan de hoge wal.

Iedereen ligt weer netjes vast als de volgende bui overtrekt. Zodra het even droog is, maken Jan en ik een wandeling door het openluchtmuseum vlakbij.

Aan het eind van de middag is het tijd voor een fika op de Saga. Annelies heeft pannenkoekjes gebakken – altijd gezellig. De wind is er nog steeds niet echt; af en toe een vlaagje, maar verder blijft het rustig.

Na de fika duiken Annelies en ik de sauna in. Tussen de boten door nemen we een frisse duik in het water. De Saga en Oceans4 liggen eigenlijk precies op de zwemplek, maar het lukt prima. Het water voelt verrassend mild.

We eten laat. Tijdens het eten zien we kindertjes af en aan lopen naar de sauna, en daarna telkens het water in springen. Wij liggen vlak naast de sauna, dus we kunnen alles mooi volgen. Tegen half tien begint het dan echt te waaien. De wind draait naar noordwest, precies zoals voorspeld. Volgens de verwachting bereikt de storm hier z’n piek rond 23:00 à 24:00 uur. Het wordt donker en herfstachtig, met een grijze, onstuimige sfeer. We hebben het gevoel dat alles goed vastligt, maar het wordt ongetwijfeld een onrustig nachtje. Nog een paar uurtjes te gaan…

 

Jan met pannenkoek

Even afkoelen

Vrijdag 4 juli 2025

Kastelholm

Het viel uiteindelijk mee, die “onrustige nacht”. We hebben genoeg beschut gelegen. Af en toe kwam er een venijnige vlaag voorbij – Oceans4 had het over 27 knopen – maar verder bleef het rustig. Alleen de steiger is iets van zijn plek geraakt.

’s Ochtends gaan Nico, Annelies en ik boodschappen doen in Godby, zo’n 7,5 kilometer verderop. Annelies mag op Jan z’n fiets, ik neem mijn eigen fietsje en Nico… die moet het doen met een te klein exemplaar. Met heuvels en stevige tegenwind is het een pittige rit voor hem, maar we halen het en slaan flink in – onder andere voor de barbecue van vanavond.

Als we weer terug zijn op de boot is de wind duidelijk minder aan het worden. Veel boten zijn inmiddels vertrokken en de haven ligt er bijna leeg bij. Het is tot nu toe een slecht seizoen voor de haven; er komt weinig nieuw volk bij.

’s Middags maak ik nog een mooie fietstocht – dit keer op Jan z’n fiets, wat natuurlijk stukken beter trapt. De wegen zijn hier prachtig, licht glooiend en rustig.

Terug aan boord gaan Annelies en ik nog twee rondjes sauna en zwemmen. Omdat het zo rustig is met boten, zijn we de enige 2 in de sauna.

Ondertussen hebben Jan en Nico de barbecue aangestoken. Het is een fijne plek om te zitten en we genieten van een gezellige avond met lekker eten. We sluiten de dag af met koffie en thee bij ons aan boord.

Zaterdag 5 juli 2025

Kastelholm-Sandvik(Kökar) Afgelegde afstand: 39nm Wind: ZW3-4

Vandaag gaan we weer een stukje verder. Oceans4 gaat naar Mariehamn, terwijl wij koers zetten naar Kökar. Het is een mooie zeildag, maar wel een koude. Zo koud zelfs dat ik mijn thermokleding aantrek, onder het zeilpak. De hele dag vallen er af en toe wat losse druppels uit de lucht – nooit echt een bui, maar ook nooit helemaal droog.

Rond drie uur lopen we de baai van Sandvik binnen. Er zijn nog genoeg mooie plekken vrij, met de kop op de wind. Zodra we zijn aangelegd, begint het iets serieuzer te regenen.

We maken een klein rondje langs de haven om de omgeving te verkennen. Daarna gaat Jan F1 kijken, Annelies en Peter gaan op pad voor een wandeling, en spring ik op de fiets richting Karlby. Karlby zelf is een klein dorpje met een populaire haven, die voor onze boot helaas minder geschikt is.

Op de terugweg maak ik nog een korte wandeling naar Otterböte, een bijzondere plek waar in de Bronstijd (rond 1000 v.Chr.) Poolse zeehondenjagers een nederzetting hadden. De omgeving is prachtig, maar helaas wordt de regen steeds heviger. Het pad gaat over rotsen en modderige stukken – schitterend, maar glad en lastig met dit weer. Doorweekt kom ik uiteindelijk weer aan boord.

Het is ook nog eens koud, dus Jan zet de elektrische kachel aan. Wat een luxe. Na het eten komen Annelies en Peter nog even langs voor overleg over morgen. We zijn het er snel over eens: Utö, een buitenscheer, is met dit weer geen goed plan. We kiezen een alternatief, beter doel voor morgen: Houtsala.

 

Winkeltje, zonder toezicht, alles zelf afrekenen.