Van Kökar naar

van 6 juli t/m 12 juli 2025

 Kökar-Seili-Vallmo-Korpoström

Zondag 6 juli 2025

Sandvik-Seili Afgelegde afstand: 46nm Wind: ZW3-4

Vannacht heeft het flink geregend, maar bij het wakker worden is het gelukkig droog – al hangt er nog wel een grijze, sombere lucht. Er staat net genoeg wind om te kunnen zeilen. Het eerste uurtje is het haast fluisterzeilen.

Als we naar het noordoosten afbuigen, komt de wind van achteren. We zeilen een tijd uitgeboomd, maar uiteindelijk zakt de wind zover in dat we te weinig snelheid overhouden. Het is wat mistig en stil, dus dan maar een stukje op de motor. Af en toe laat de zon zich even zien, en we grijpen meteen de kans om de boot te luchten. Alle natte spullen van gisteren hangen buiten en de luiken staan open – zo krijgen we het vocht een beetje uit het schip.

Ons eerste doel is Houtsala, maar eenmaal daar blijkt dat het geen gastenhaven meer is. Er hangt een bord: alleen afmeren met toestemming. Annelies probeert nog wat telefoonnummers te bellen, maar er wordt niet opgenomen.

We gaan richting Nagu. Onderweg schiet me ineens te binnen dat we ooit met Göran naar Seili zijn gevaren – een voormalig lepra-eiland en een bijzonder plekje. Dat wordt het nieuwe doel. Het betekent wel twaalf mijl extra, maar inmiddels is er wat meer wind en het zeilt lekker door. En tot onze opluchting is er nog plek in de haven.

jan zijn zondagse eitje

Geweldige sauna

Maandag 7 juli 2025

Seili

 We blijven vandaag een dagje liggen op dit bijzondere eiland. De ochtend begint met mist dat komt en gaat in flarden. Soms hebben we even uitzicht op de omliggende eilanden, dan is alles weer helemaal verdwenen. Annelies en Peter besluiten ook een dagje te blijven – er is nog genoeg te zien en te doen hier.

Aan de overkant, in een kale boom, zitten twee visarenden. Het nest van deze vogels schijnt via YouTube te volgen te zijn, maar de live-beelden weten we zo snel niet te vinden. 

Ondertussen doe ik een was. En terwijl ik de steiger afloop, zie ik dan eindelijk een slang – precies op het stukje waar ze volgens eerdere verhalen onder de stenen wonen.

Jan en ik maken een wandeling over het eiland. Bij het veerpontje pauzeren we even; er komen net wat dagjesmensen aan die direct een rondleiding krijgen. We lopen ook binnen bij het museum, dat tegelijk dienstdoet als restaurant en havenkantoor.

’s Middags bezoeken we samen met Annelies en Peter het oude kerkje uit 1733. Het is in slechts drie maanden gebouwd en heeft een aparte ruimte voor de leprapatiënten, die vroeger op dit eiland werden ondergebracht. De binnenkant van de kerk is prachtig ruw – de planken zijn nog in hun oorspronkelijke vorm, je ziet er duidelijk de contouren van de bomen in terug. Een uniek en indrukwekkend gebouw. Het bootje dat in de kerk hangt is niet heel oud. Het oorspronkelijke bootje is ooit gestolen door kwajongens die wilden zien of het bleef drijven, en is toen verdwenen.  Op het kerkhof, liggen veel mensen met een achternaam afgeleid van Hollander. Er zijn nog wat privéstukjes op het eiland waar nog steeds mensen wonen met een afgeleide achternaam van Hollander weten we van Göran. Op het kerkhof zijn nooit de overblijfselen gevonden van mensen met lepra. Die liggen er niet begraven. Waarschijnlijk zijn die verbrand. 

Later op de middag arriveert Göran met drie vrienden, die een zomerhuis in de buurt hebben. De jongste van het stel, Mikka, woont in Helsinki en heeft daar een zeilboot, een Artina 33. Ze lunchen eerst in het restaurant en komen daarna bij ons aan boord. De blikjes Hertog Jan wekken veel belangstelling – ze worden uitgebreid gefotografeerd.

Annelies en ik gaan opnieuw naar de sauna en nemen een frisse duik – het water is zo’n 16 graden. Als we terugkomen, is Göran net weer vertrokken. Morgen varen wij naar Vallmo, waar Göran woont. Saga gaat dan richting Turku.

’s Avonds eten we gezellig aan boord van Saga. Annelies heeft een heerlijke meloensalade gemaakt, en Peter heeft verrukkelijk pittig gekookt.

 

Mist in de ochtend

Slang

Heeft wat onderhoud nodig

Mooie tafelpoten

Kerkje

Links de vrouwen, rechts de mannen

Haken voor de hoeden van de mannen

Dinsdag 8 juli 2025

Seili-Vallmo Afgelegde afstand: 5nm Wind: N3

Vannacht heeft het flink geregend. Saga vertrekt in de regen – Peter en Annelies hebben geen geduld om te wachten tot het opklaart. Wij nemen wel de tijd en worden beloond: als wij vertrekken, is het droog en varen we naar de ankerbaai bij Vallmo.

 We zijn nog maar net aangekomen als buurman Taneli komt aanroeien. Hij heeft een muis gevangen, die hij naar een eilandje aan de overkant brengt. Dan hoeft hij hem niet dood te maken. Op de terugweg komt hij bij ons aan boord. Niet veel later horen we Göran zijn buitenboordmotor starten, en voor we het weten zitten we gezellig met z’n allen aan tafel. We laten Taneli zien waar Enkhuizen ligt en hoe we hierheen gevaren zijn en horen mooie verhalen over het leven in de Finse archipel.

’s Middags hangt alles te drogen: stootwillen, lijnen, handschoenen– alles wat de afgelopen nacht nat is geworden. De zon schijnt inmiddels volop, het is heerlijk weer geworden.

Boven de boot cirkelt een visarend. Meeuwen proberen hem te verjagen, maar daar trekt hij zich weinig van aan. Later duikt er een kleinere roofvogel op die hem wél in de problemen brengt – het is een indrukwekkend gezicht.

Rond half zeven pikt Göran ons op met zijn bootje en varen we naar Nagu om pizza te eten. Daar is het een stuk drukker dan op de plekken waar we de afgelopen dagen zijn geweest – duidelijk een populaire bestemming. Na het eten maken we nog een korte wandeling door het dorp en keren dan terug naar onze boot.

We sluiten de avond af met koffie en thee aan boord. Göran vaart terug naar huis. De baai is spiegelglad en stil. Een prachtige, vredige avond.

Taneli brengt een muis naar een ander eiland

Göran arriveert

Op naar Nagu

Göran bestelt pizza

Woensdag 9 juli 2025

Vallmo

Voor het eerst dit seizoen neem ik ’s ochtends een duik. De zon schijnt al volop en hoewel de thermometer maar 15 graden aangeeft, voelt het water verrassend aangenaam. Onder de boot hangen lange groene algen, dus ik doe meteen een poetsrondje om die los te halen.

Na een tijdje roeit Taneli weer langs. Hij heeft opnieuw een muis gevangen en brengt hem – net als gisteren – naar het eiland aan de overkant.

Rond half twaalf haalt Göran ons op met zijn bootje en varen we via een prachtige route door de scheren naar Kirjainen. Daar is een vlooienmarkt en een veiling. Het is er druk, het stikt van de kleine bootjes. Mika is er ook (met zijn vader en Karlo) en helpt ons aanleggen.

De markt is erg leuk, vooral met dit mooie weer zo direct aan het water. We kopen een paar stenen eieren. Bij de veiling wordt stevig geboden – niet vanwege de spullen zelf, maar omdat de opbrengst ten goede komt aan het onderhoud van het dorp en de omgeving.

We ontdekken ook dat Moem-bekers (van de Moomins) echte collectorsitems zijn. Sommige gaan voor 7 euro over de toonbank, terwijl zeldzame exemplaren wel 40 euro opbrengen. Later vertelt Armi dat er jaarlijks een nieuwe beker verschijnt, en dat haar dochters inmiddels een hele vitrine vol hebben.

We lunchen in het restaurant aan het water. Niet veel later arriveert ook Armi – ze is vanuit Turku met de auto gekomen. Na de lunch varen wij terug naar onze eigen boot en Armi rijdt naar Vallmo

Om zeven uur worden we weer opgehaald door Göran, dit keer voor een echte Finse maaltijd bij hem thuis. We eten gerookte zalm, ingelegde haring en aardappels, gevolgd door gebraden ree – geschoten in Görans tuin, samen met de buurman geslacht – en als toetje rabarber met aardbeien. Koffie toe, uiteraard.

Daarna is het tijd voor de sauna. Armi en ik gaan samen, terwijl Göran en Jan een rondje door de tuin lopen. Later duikt Göran zelf ook nog even de sauna in.

Tegen middernacht brengt hij ons terug naar onze boot. Wat een geweldige dag was dit weer.

 

Mika en zijn vader en Karls zijn er ook

Vlooienmarkt

Gemeenschapsveiling

Lunch

Göran’s huis

De tuin en zijn ouderlijk huis

Donderdag 10 juli 2025

Vallmo-Korpoström Afgelegde afstand: 19nm Wind: NNO3-4

De dag begint weer heerlijk met een frisse duik. Wat een luxe om zo uit bed het water in te kunnen. Daarna zetten we koers richting Nagu, waar we eerst flink boodschappen doen. Aanleggen gaat makkelijk en we vullen meteen de watertank bij.

We dachten eigenlijk naar Verkan te gaan, maar de Saga wil liever voor anker liggen, en zij willen richting Korpoström. Wij besluiten mee te gaan. Het is een rustige tocht, we zeilen ontspannen op alleen de genua – in de zon, zonder haast.

Onderweg zoeken we naar een geschikte ankerplek, maar die vinden we niet echt. Uiteindelijk wordt het toch de jachthaven van Korpoström. We liggen aan een boei, met de wind achterin. Ook voor de Saga is er plek; er zit alleen een klein bootje tussen ons in.

Om vijf uur opent de sauna, en daar maken Annelies en ik natuurlijk gebruik van. Het is een kleine sauna, maar op dat moment is er nog voldoende ruimte. Afkoelen kan gelukkig in het buitenwater, dus we nemen ook een verfrissende duik.

Daarna borrelen we gezellig bij ons aan boord. Daardoor begin ik wat laat met koken. En net als ik bezig ben, wordt er op de boot geklopt: Göran! Hij is met zijn bootje hierheen gevaren en schuift mooi aan voor het eten.

Hij vertelt dat hij eigenlijk gekomen is voor de Saga – benieuwd hoe ze Turku hebben ervaren en om afscheid te nemen. Na het eten zit hij dan ook al snel bij hen aan boord. Even na tienen vaart hij weer terug. 

21 uur: vlag opruimen

Vrijdag 11 juli 2025

Korpoström

De ochtend begint rustig: Annelies staat al klaar voor een duik, maar de sauna opent pas om negen uur. Zodra het zover is, genieten we samen van de warmte en een frisse duik in het 16 graden koude water. Daarna even bijkomen op de steiger, met het geluid van onweer in de verte en donkere wolken in het zuiden.

We doen nog een rondje sauna – inmiddels wat drukker – en keren net op tijd terug naar de boot. Regen en onweer trekken over. Tussen de buien door wandelen Jan en ik een rondje, maar ook die eindigt in een tweede regenronde.

Aan boord komt het spel Wurmen boven tafel en spelen dit met Annelies. Gezellig!

Later op de middag klaart het toch nog op. Bij het betalen van het liggeld bezoeken we meteen de tentoonstelling boven de receptie: een verrassend interessante verdieping over waterkwaliteit en het leven in de Finse scheren. De Universiteit van Turku heeft hier werkruimte ingericht.

‘s Avonds is er nog even “havenkino”: de wind trekt even flink aan en maakt het aanmeren op boeien lastig. Een schip vaart over een lijn en komt vast te zitten. Gelukkig komt er iemand met een klein bootje hen helpen. De wind is ineens flink toegenomen. Onze buren moeten hun lijn naar de andere kant brengen, zodat ze niet meer tegen ons aanliggen. Met gezamenlijke inspanning lukt dit. De Saga dreigt tegen de steiger aan te komen en moet ook actie ondernemen.

Maar na het eten keert de rust terug. We sluiten af met koffie/thee aan boord van de Saga – en natuurlijk nóg een potje Wurmen.

 

De bui komt eraan

Bootje vast op een lijn

Wurmen