Van Nåttarô naar Stugvik(Stora Alö)

 27 juli t/m 2 augustus 2025

Nåttarö-Nynäshamn-Äspskärsfladen-Broken-Harstena Flisfjärden-Stugvik

Zondag 27 juli 2025
Nåttarö-Nynäshamn Afgelegde afstand: 8nm Wind: W2
We worden wakker op een bijna perfect stil wateroppervlak – het is prachtig. Ook deze ochtend neem ik nog een duik: een verfrissende start van de dag, en voorlopig de laatste ochtendzwem, want we gaan minimaal twee dagen de haven in.

Bij aankomst in Nynäshamn tanken we eerst 150 liter diesel aan stuurboord. De prijs is hier gunstig, en met deze voorraad komen we ruim thuis. Daarna meren we af aan een boei bij het restaurant – “onze” boei aan stuurboordkant is vrij, perfect dus.

De haven is opvallend rustig en de schepen die er liggen zijn voornamelijk Zweeds.
Ik ga meteen aan de slag met de was. Vandaag doen we er drie, inclusief al het beddengoed – dat was ook weer eens nodig. We drogen alles aan boord, want dat gaat sneller dan in de droger.
Tussendoor haal ik alvast boodschappen bij de Lidl. Met name afbakbroodjes: die waren de afgelopen weken lastig te vinden in kleine supermarkten en landhandels, dus nu slaan we even goed in.
Ondertussen zitten Bart en Caroline op de Stena Line vanuit Kiel en komen morgenochtend aan in Göteborg. We kijken ernaar uit om ze binnenkort aan boord te verwelkomen.
De weersvoorspellingen voor komende week zijn wat minder goed – er wordt veel regen verwacht. Hopelijk valt het mee. Vandaag was het in elk geval nog volop zomer: zowel de screens als de bimini waren hard nodig. 

Jan zijn zondagse eitje

Was-boot

Maandag 28 juli 2025

Nynäshamn

Vandaag is een  rommeldag. Het is warm – eigenlijk te warm om echt iets te ondernemen. We doen wat boodschappen, laten sleutels bijmaken van de boot en ik ga nog even naar de kapper. Tussendoor rommelen we wat aan boord; de dag kabbelt rustig voorbij.

Aan het eind van de middag maken we een rondje door de haven. Die is inmiddels behoorlijk volgelopen. Iedereen zoekt duidelijk een veilige ligplek, met het slechte weer dat eraan zit te komen. De lucht wordt steeds grijzer maar er is geen/weinig  wind. Rond negen uur vallen er wat spetters.

Het zwaarste weer moet nog komen. Er nadert een lagedrukgebied vanuit Polen, en dat belooft flink wat regen en mogelijk onweer. Het systeem heeft zelfs een naam gekregen: Karlheinz. Dat voorspelt meestal weinig goeds.

Voor de zekerheid zetten we de boot extra goed vast. De wind zal vannacht draaien en vanaf stuurboord  in komen, terwijl onze hekboei eigenlijk iets te veel naar bakboord ligt. Helaas hebben we niet genoeg ruimte om dat aan te passen, dus de kans is groot dat we iets tegen onze buurman aan zullen komen te liggen.

Daarom leggen we een extra lijn uit vanaf de middenbolder naar de wal. Misschien wat overdreven, maar liever dat dan vannacht in de stromende regen naar buiten moeten. Alles ligt nu stevig, en we hopen dat Karlheinz zich een beetje gedeisd houdt.

De kapper heeft haar best gedaan

Het komt eraan.

Dinsdag 29 juli 2025

Nynäshamn

Wat een nacht! De regen kwam met bakken uit de hemel. In de rubberboot stond vanochtend meer dan 12 centimeter water – een stille getuige van het noodweer. Gelukkig bleef de wind ‘s nachts nog relatief rustig. Pas rond vijf uur in de ochtend begon het echt toe te nemen, uit het oosten.

Rond het middaguur liggen we in het oog van de storm. Het is ineens opvallend stil, zelfs de zon laat zich heel even zien. Een paar boten maken van de gelegenheid gebruik om los te gooien. Maar de rust is van korte duur. Na ongeveer een uur steekt de wind opnieuw op, nu uit het zuidwesten, en die trekt door tot een stevige 7 Bft. Pas tegen de avond begint het weer wat te kalmeren.

Om 16.00 uur arriveren Bart en Caroline. Ze hebben enorm veel boodschappen voor ons meegenomen – heel fijn. Alles wordt aan boord gebracht en daarna gaan Bart en ik naar een parkeerplek voor de auto. Dat is nog een uitdaging in Nynäshamn: het kost overal 250 kronen per 24 uur met een maximum van 7 dagen. Van het toeristenbureau had ik een tip gekregen voor een gratis plek. Het is niet een hele fijne plek en we twijfelen even of we dat moeten doen, maar 250 kronen per dag is ook niet niks.

Terug aan boord laten we de champagnekurk knallen – een feestelijk welkom! Daarna maken Caroline en ik gebruik van de sauna. Afkoelen doen we gewoon buiten, al is er hier helaas geen zwemsteiger. We moeten ons behelpen met een koude douche.  Bart en Jan maken intussen een wandeling door de haven.

’s Avonds eten we samen aan boord en sluiten we de dag af met een potje Wurmen. Het weer lijkt zich te herstellen, de zon schijnt weer– hopelijk is het ergste van Karlheinz nu echt achter de rug.

Een bootje vol water

Champagne

Eten van de rökeri 

Wurmen

Woensdag 30 juli 2025

Nynäshamn-Äspskärsflade Afgelegde afstand: 25nm Wind: Z3

Na 3 dagen Nynäshamn gaan we weer verder. Om 9.30 uur laten we de hekboei achter ons. Het weer is beter dan verwacht – de zon laat zich zien en het blijft droog. De eerste paar mijl varen we tegen de wind in, dus dat gaat op de motor. Maar zodra we kunnen zeilen, is het prachtig: rustige wind, mooie koers, ontspannen vaart.

We willen graag een keer Savö aandoen, maar helaas ligt het daar al vol. Jammer – dat bewaren we maar weer voor een volgende keer. Op de motor varen we verder en hebben geluk: net als we aankomen in de baai van Aspö, wordt de boei voor onze neus vrijgemaakt. Mooier kun je het niet plannen.

We nemen meteen een duik: het water is bijna 22 graden. Daarna wandelen we naar het natuurcentrum. Het is een leuke tocht, over bruggetjes en smalle paadjes. Bij de uitkijktoren klimmen we naar boven – daar wacht een prachtig uitzicht over de archipel.

Terug aan boord maken we alles klaar voor de barbecue. Het is nog steeds prima weer, dus we kunnen lekker buiten eten. Maar na een uurtje begint het toch licht te regenen. Niet hard genoeg om naar binnen te gaan, dus we blijven stoïcijns zitten.

 

 

Donderdag 31 juli 2025

Äspkärsfladen-Broken Afgelegde afstand: 6 nm Wind: W3

De dag begint grijs. ’s Nachts heeft het geregend. We zijn wat later uit bed en nemen de tijd voor een uitgebreide ochtendduik. Daarna bakt Jan spek met eieren – een stevig begin van de dag.

Op de motor varen we de korte afstand naar Broken. Zodra we hebben aangelegd, klaart het ineens helemaal op. De zon breekt door en het wordt onverwacht prachtig weer. Wat een cadeautje. Broken is een mooi eiland, goed onderhouden, met fijne voorzieningen.

Bart en Caroline maken een volledige wandeling over het eiland. Ik kies voor het kleine rondje en Jan komt tot het clubhuis.

Om 14.30 uur zet ik de sauna aan. Een halfuurtje later zitten we erin – dit keer ook met Bart erbij, die het graag een keer wil proberen. We doen twee rondjes. Tijdens het tweede krijgen we gezelschap. Het is heerlijk dat je buiten kunt afkoelen in het water. En met de toegenomen wind voelt het alsof we in een golfslagbad zwemmen. Tussen de saunarondes door zitten we lekker in de zon. Pure ontspanning.

Terug aan boord is het tijd voor borrel en wat snacks. Daarna eten we bami – buiten, met uitzicht. Als de zon achter de bomen verdwijnt, koelt het snel af. Wel prettig: de boot wordt dan ook wat koeler en dat slaapt een stuk lekkerder.

Mooi plekje

De sauna

Buiten eten

Vrijdag 1 augustus 2025

Broken-Harstena Flisfjärden Afgelegde afstand: 31 nm Wind: Z3

Na een frisse duik en een goed ontbijt gaan we weer verder. We starten op de motor, maar zodra het kan rollen we de zeilen uit. Het is rustig zeilweer tot aan Arkö, daarna moeten we vanwege de smalle passages tussen de eilanden toch weer op de motor verder.

Later trekt de wind aan, maar helaas precies tegen. Dus blijven we motoren. De zon laat zich vandaag nauwelijks zien. In de verte hangt wel wat blauw aan de horizon, maar die komt nooit echt dichterbij.

Rond de middag laten we het anker vallen in Flisfjärden, bij Harstena. Een mooie, rustige baai. Bart, Caroline en ik roeien naar de wal; Jan blijft aan boord. We maken een wandeling naar het dorp en stoppen bij de bakkerij, waar Bart ons trakteert op heerlijk vers gebak. Er wordt hier de hele dag door van alles gebakken – het ziet er fantastisch uit.

In een vijver bij de bakkerij bewonderen we grote, roze waterlelies in volle bloei. Terwijl we kijken, zien we ineens een slangetje in het water zwemmen – een onverwachte verschijning. Later zien we er nog één in de haven.

We maken een rondje door het dorp. Het is klein, charmant en duidelijk bijzonder om hier te wonen. We raken in gesprek met een bewoner, die vertelt dat hij hier een huis kon kopen omdat hij jarenlang op het eiland gewerkt heeft. De meeste huizen zijn familiebezit. Er wonen nog maar vijf stellen permanent op Harstena.

Terug aan boord experimenteren we met de Cobb. Het mandje dat overboord ging hebben we vervangen door een creatieve oplossing: een paar platte steentjes, waar we de Cobb-steen op leggen. En het werkt verrassend goed! Zo kunnen we tóch weer barbecueën. Het blijft warm genoeg, dus we eten gezellig buiten.

’s Avonds is het tijd voor een nieuw potje Wurmen. Stand van zaken: 3-1 voor Bart en mij – we liggen op koers!

 

 

Zaterdag 2 augustus 2025

Harstena-Stugvik(Stora Alö) Wind: Z4 Afgelegde afstand: 14nm

Na een frisse ochtendduik gaan Bart en Caroline nog even naar de bakkerij en komen terug met heerlijk vers brood. Het belooft weer een prachtige dag te worden. We varen een mooie route richting Stugvik, op het eiland Stora Alö. Bij aankomst liggen er maar weinig boten – bijna alle boeien zijn nog vrij. Later op de middag zijn alle boeien bezet, maar de haven is vrijwel leeg.

’s Middags gaan Bart, Caroline en ik met z’n drieën naar Broken, voor een wandeling. We hangen de buitenboordmotor achter de rubberboot, maar onderschatten de wind een beetje: het staat inmiddels een stevige 5 Bft, pal tegen. Het is maar zo’n 1,5 mijl, maar we worden flink nat en het vraagt veel van de accu – die zit bij aankomst nog op maar 30%.

De wandeling op Broken maakt alles goed. We lopen langs bloemenrijke weides, houten hekjes richting het dorpje. Vanaf het uitzichtpunt hebben we een prachtig zicht over de huisjes en de haven. Een idyllisch plaatje.

De terugweg gaat gelukkig een stuk soepeler – wind mee en langzaam varen helpt enorm. Caroline en ik houden ieder een tas omhoog om de wind te vangen, wat zowaar nog werkt ook. We komen terug met 5% acculading – net gehaald!

De rest van de middag is het relaxen: zwemmen, lezen, genieten van de zon. Jan kijkt naar de Formule 1. In de baai is het een en al leven – overal hoor je plonsjes van springende vissen. De natuur blijft verrassen.

Na het eten gaan Bart en Caroline nog even naar het kleine haventje, waar iemand een kampvuurtje heeft aangestoken. Een mooie afsluiting van de dag. Wij sluiten af met een potje Wurmen – en de stand is inmiddels 4-1 voor team Bart & Emmy. Het begint ergens op te lijken 

We vertrekken met volle accu

Blij dat we terug konden komen

Van Arholma naar Nåttarö

 20 juli t/m 26 juli 2025

Arholma-Idö-Stora Nassa-TräsköStorö-Runmarö-Fjärdlång-Nåttarö

Zondag 20 juli 2025

Arholma-Idö Afgelegde afstand:4nm Wind: N weinig

Afgelopen nacht was het voor het eerst even donker. We zijn natuurlijk weer een stuk zuidelijker en de dagen worden ook weer korter. 

Het belooft opnieuw een warme dag te worden, met nauwelijks wind. Na een frisse ochtendduik zwaaien we de Saga uit. Ik loop nog even naar de Landhandel om brood te halen, en dan zijn ook wij klaar om te vertrekken. We verkassen vandaag slechts een klein stukje, naar een baai verderop.

De nieuwe ankerplek is ruimer en makkelijker dan we op basis van de beschrijving hadden verwacht. De Sabor, een Nederlandse motorboot die we gisteren ook al bij Arholma zagen, vaart achter ons aan de baai in en ankert naast ons.

Terwijl we genieten van de rust op het water, komt er ineens een zwart eendje voorbij zwemmen – met minstens twintig piepkleine, zwarte kuikentjes in haar kielzog. Ze lijken nog maar een dag oud, een schattig, pluizig kluitje. Maar dan plotseling paniek: een zeearend duikt recht in de groep. Meeuwen mengen zich in de chaos, en even later keert de rust terug. Alleen… volgens mij missen er nu twee kuikens. De natuur is mooi, maar ook meedogenloos. Later zien we dezelfde zeearend terugkomen – dit keer met een vis in zijn klauwen.

 In de middag roeien we naar de steiger en maken een wandeling over het eiland. Idö is een onderdeel van Skärgårdsstiftelsen, vergelijkbaar met onze natuurmonumenten. Het is een waar bloemeneiland – hele velden vol wilde bloemen. Er staan een paar huizen, maar volgens een zomerbewoner is het eiland in de winter volledig verlaten. Er is wel een well, maar geen stromend water of elektriciteit.

We lopen nog even naar een klein steigertje met een paar stoelen en een parasol. Daar zoeken we de schaduw op en puffen even uit – de zon brandt behoorlijk vandaag. Terug aan boord doen we het rustig aan: wat zwemmen, lezen, eten, en een potje yahtzee.

’s Avonds na de afwas wemelt het ineens van de vissen rond de boot – ze worden aangetrokken door de etensresten in het afwaswater.

Jan zijn zondagse eitje

Prachtige velden met veel bloemen

Uitpuffen onder een parasol

Maandag 21 juli 2025

Idö naar Stora Nassa (Grytan) Afstand: 24nm Wind: NO3 (59°25,94’N – 19°11,69’E)

Weer een warme dag vandaag, en er is weinig wind voorspeld. Tijd om richting de buitenscheren te gaan – daar is het meestal net wat koeler én mooier. En het goede nieuws: er staat genoeg wind om écht te kunnen zeilen!

Het begint rustig, soms varen we slechts 2 knopen, maar vaak zitten we rond de 4. Tegen de tijd dat we Stora Nassa naderen, tikken we zelfs de 6 knopen aan. Heerlijk om weer eens een zeildag te hebben.

Stora Nassa is indrukwekkend: een uitgestrekt gebied met meer dan 100 kleine eilanden en rotsen. Het is er prachtig – grillig, ruig en vol verrassende doorkijkjes. Voor de buitenscheren is het hier ook opvallend druk. De meeste boten liggen afgemeerd aan de rotsen. Gewone ankerplekken zijn wat lastiger te vinden.

De eerste plek die we proberen is te krap om goed te kunnen zwaaien. De tweede poging lukt wél. We komen tegelijk aan met een ander Nederlands schip, maar die kan niet op 10 meter diepte ankeren en vertrekt naar een andere plek.

Zodra we liggen, pak ik meteen de kano. Dit is echt een paradijs voor kanoërs: je kunt eindeloos tussen de rotsen door peddelen, achter elke bocht schuilt weer een nieuw uitzicht. Er zijn overal masten die net boven de rotsen uitsteken, overal kleine bootjes en kano’s die tussen de eilandjes door manoeuvreren.  Vanavond een prachtige zonsondergang.

Dinsdag 22 juli 2025

Stora Nassa-Träskö Storö Afgelegde afstand: 16nm Wind: ONO4

Gisteravond hadden we voor het eerst sinds lange tijd weer het licht aan in de boot. Dat is zo’n moment waarop je merkt: we zijn echt op de terugweg. Het wordt alweer wat vroeger donker, en dat gaat extra snel omdat we zuidwaarts varen.

De nacht zelf was wat onrustig. Zoals voorspeld trok rond drie uur de wind aan en draaide iets oostelijker, waardoor we toch wat dichter bij de kant kwamen te liggen dan prettig is. Er was weinig ruimte om nog meer ketting te steken.  Dus ja – we zijn er ’s nachts even uit geweest om te checken of alles goed lag. Gelukkig is er niets aan de hand.

’s Ochtends rond acht uur zijn we vertrokken. De eerste stukken zijn nog wat smal en bochtig, maar al snel kunnen we zeilen. Omdat we pal west varen, is alleen de genua voldoende. Een rustige, plezierige overtocht vandaag.

We komen aan bij Träskö Storö, een grote ankerbaai met veel ruimte. We vinden een klein baaitje waar we perfect kunnen liggen. Het wordt in de loop van de middag wat bewolkter, wat eerlijk gezegd wel welkom is. De zon is hier zó fel dat een beetje schaduw best fijn is.

 ’s Middags ga ik met de rubberboot – mét buitenboordmotor – naar Ingmarsö om boodschappen te doen. Een aardig tochtje, maa  te doen. Op de terugweg is de wind wat ingezakt, wat de overtocht een stuk rustiger maakt. Alles bij elkaar weer een fijne dag. Morgen zien we wel weer waar de wind ons naartoe brengt.

 

Ankerbaai zoeken

Rubberboot klaarmaken

Woensdag 23 juli 2025

Träskö Storö-Runmarö Afgelegde afstand: 12nm Wind:O4

Wat een heerlijke dag alweer. De zon straalt volop en er staat een fijne, constante wind. Zelfs tussen de eilanden kunnen we verrassend goed zeilen. De boot glijdt soepel door het water – het enige nadeel is dat we vandaag maar een kort stukje varen. Hopelijk treffen we dit soort omstandigheden ook als we straks weer langere trajecten voor de boeg hebben.

We meren af aan een boei bij Runmarö. Een mooie, beschutte baai waar de SXK (Svenska Kryssarklubben) een haven heeft. Er liggen ook zes boeien en de hele dag is er van alles te zien: passerende zeilboten, mensen die aanleggen, motorbootjes, zwemmers.

’s Middags maak ik een wandeling en klim naar het uitzichtpunt op de berg. Wat een mooi uitzicht! Daarna is het tijd voor een verfrissende duik – het water is hier heerlijk.

We spelen we een potje yahtzee, al verliep dat vandaag iets minder voor mij. Ik gooide wél vier keer een yahtzee (niet slecht), maar Jan deed er zoals gewoonlijk nog een schepje bovenop: hij gooide er gewoon tien… Tien! Soms zit alles gewoon mee bij hem.

Vanavond gaan we samen nog even aan wal om nogmaals van het uitzicht te genieten.

 

Keizersmantel

Apollovlinder

Genieten van het uitzicht

Donderdag 24 juli 2025

Runmarö-Fjärdlång(Vedviken) Afgelegde afstand:17nm Wind: ONO3

De zomer blijft ons maar verwennen – alweer zo’n stralende, warme dag. Ik begin zoals inmiddels gebruikelijk met een verfrissende ochtendduik. Daarna hoeven we alleen nog maar een touwtje los te maken, want we liggen aan een ankerboei. Zo simpel kan vertrekken zijn.

We kunnen meteen zeil zetten. Er staat een zachte, maar constante oostenwind en we varen door een prachtig stuk van de archipel. Rond de middag gooien we het anker uit in Vedviken, aan de westkant van Fjärdlång. Er liggen al veel boten met lijnen aan de rotsen, maar nog niemand voor anker. We vinden een fijne plek achterin de baai.

Ik ga op verkenning. Eerst wandel ik naar Tysta Klint, een rots die 36 meter boven zeeniveau uittorent. Vanaf daar heb je een prachtig uitzicht over de zee. Daarna volg ik een natuurpad langs de noordelijke baai van het eiland. Dat is ook een mooie ankerplek, super beschut, ook bij noordelijke wind, en verrassend rustig. Hier liggen allemaal ankerboeien als onderdeel van een proefproject om de bodem te beschermen.

Vervolgens wandel ik richting de zuidkant van het eiland, waar volgens de kaart de jachthaven moet zijn. Nou ja, jachthaven… Er ligt een prachtige steiger, maar verder is het vooral leegte. Een oude telefooncel met werkende telefoon (dat dan weer wel), een aantal droogtoiletten en een vervallen kiosk die er niet uitziet alsof hij ooit open is geweest. Er is ook een groot kampeerterrein, helemaal verlaten. Veel voorzieningen, maar alles lijkt stilgevallen. Het voelt alsof de mensen hier ooit vertrokken zijn en nooit meer zijn teruggekomen – een vreemde, haast verlaten sfeer.

Terug aan boord ga ik nog even onder de boot. Er blijkt behoorlijk wat aangroei te zitten: lange, groene slierten die gelukkig makkelijk weg te vegen zijn. Altijd een klusje, maar wel goed te doen met duikbril in het redelijk heldere water. Ik zie veel mini-kwalletjes.

’s Avonds is het windstil en begint het wat heiig te worden. Er wordt mist voorspeld voor vannacht, en als je naar de horizon kijkt, geloof je meteen dat dat gaat kloppen.

 

Tysta klint

Uitzicht vanaf Tysta klint

 

Uitzicht naar stuurboord

Uitzicht naar bakboord

Vrijdag 25 juli 2025

Fjärdlång-Nattarö Afgelegde afstand: 17nm Wind: Z3

Als we wakker worden, is het uitzicht adembenemend: bladstil water dat als een spiegel om ons heen ligt. Een perfecte, stille ochtend. Na een frisse duik en ontbijt maken we los. Er staat weinig wind, en wat er is komt – voor het eerst in lange tijd – uit het zuiden.

We proberen het toch even onder zeil. Met zo’n 7 knopen wind kruisen we een uurtje, maar als we ongeveer op dezelfde plek uitkomen, besluiten we de motor aan te zetten en verder te varen.

Onze bestemming is Nattarö, waar Skärgårdsstiftelsen een proefproject is gestart met aanlegboeien in plaats van ankeren, om de kwetsbare waterplanten te beschermen. Voor het gebruik van zo’n boei vragen ze 100 kronen als bijdrage. Een goed initiatief, en het is ook een grappig gezicht hoe de boten keurig in rijen op de boeien liggen.

We gaan aan wal, maar daar stuiten we op een minder aangename verrassing: flinke algengroei. Onderweg zagen we al groene wolken in het water drijven, maar hier aan de kant is het nog erger. De algen hopen zich op in de baai, stinken behoorlijk en maken de omgeving allesbehalve fris. Echt vies.

We lopen de twee kilometer naar de landhandel en halen vlees voor de barbecue. Op Nattarö staan veel huisjes die verhuurd worden, en die zijn deze week allemaal bezet – het is duidelijk hoogseizoen.

Terug aan boord besluit ik tóch even te zwemmen. Het is behoorlijk warm en op onze plek is het water gelukkig minder groen. Toch hou ik het niet lang vol. De geur van de algen blijft in m’n neus hangen, dus duik ik daarna snel onder de douche om echt weer op te frissen.

’s Avonds barbecueën we en eten we lekker buiten. Helaas wordt de rust verstoord door een groep kinderen met rubberbootjes die de hele avond luidruchtig mogen rondvaren van hun ouders. Lichtelijk irritant, maar ach – het is vakantie, ook voor hen.Desondanks is het gezellig en hebben we weer heerlijk gegeten in de avondzon.

 

De landhandel

Uitpuffen

Nog meer uitpuffen

BBQ 

De baai met vieze smurrie

Zaterdag 26 juli 2025

Nåttarö Wind: ZW3

We worden wakker onder een grijze hemel. Het miezert zelfs even. Maar al snel breekt de zon weer door en is het weer als vanouds: warm en zomers. We blijven nog een dagje op de boei liggen.

Het is een echte luie dag. We zwemmen vaak en veel, lezen wat, spelen yahtzee. Jan kijkt zelfs twee keer naar de Formule 1. Tussendoor reorganiseren we alvast wat spullen aan boord, ter voorbereiding op het komende bezoek.

En er is havenkino. Er komt een motorboot naast ons liggen, waarvan de bemanning duidelijk geen ervaring heeft met aanleggen aan een boei. De boei moet per se vóór op de punt worden opgepikt, maar mikken blijkt lastig. De vrouw durft niet op het trapje te staan, wat het er niet makkelijker op maakt. Dat het eenvoudiger zou zijn om de boei langszij op te pikken, komt blijkbaar niet bij ze op.

Dan probeert hij het zelf. Hij klimt op het trapje, maar krijgt het touwtje niet door de ring en moet halsoverkop terug naar het stuur. Bij de volgende poging verdwijnt de boei zelfs helemaal onder de boot. Zij hangt ver over de reling als de boei met een rotgang naar boven plopt. Jammer dat ik het niet gefilmd heb – het had zo op YouTube gekund.

Uiteindelijk pakt hij een boeihaak en is het zo gepiept. Je zou denken dat ze nu de haak zouden vervangen door een lijn – zoals het hoort – maar nee: ze blijven gewoon op de open haak liggen. Niet echt veilig, want de spanning op de lijn varieert constant.Maar goed, ieder zijn eigen stijl van varen…

Vanavond maken we alle restjes verse groente op en het laatste vlees. Morgen liggen we na 8 dagen op een anker weer in een jachthaven.

Nog een dag op de boei