Van Näsby naar Arholma

 13 juli t/m 19 juli 2025

Näsby-Jungfruskär-Seglinge-Boxö-Djupviken-Käringsund-Arholma

Zondag 13 juli 2025

Näsby

Rond achten is iedereen wakker. We maken ontbijt en omdat we gasten hebben, krijgt Jan zijn traditionele zondagse eitje een upgrade: gebakken ei met spek. Göran heeft vannacht nog een paar muggen weten te vangen, maar zegt goed geslapen te hebben – net als Mika.

Na het ontbijt lopen we met hen mee naar hun bootje. Göran moet eerst flink hozen; het bootje staat vol met regenwater van gisterenavond. We zwaaien ze uit en keren terug naar onze eigen boot.

Het wordt een heerlijke, luie zondag. De zon schijnt, de wind is zwak, en de haven is in beweging. Veel boten vertrekken en maken plaats voor nieuwe schepen. Ik neem een verfrissende duik, en later maken Jan en ik een wandeling.

Bij terugkomst staat de Engelsman van de Eventually, een Nordbaelt 50, op de steiger. Hij nodigt ons uit om zijn boot te bekijken. Hij noemt het een ‘zusterschip’ van onze boot. We nodigen hem en zijn opstapper eerst bij ons aan boord, waar hij herinneringen ophaalt aan het jaar 2000. Toen bezocht hij met zijn vrouw de Fantasy-werf – ze vonden onze boot prachtig, maar te langzaam. Daarom lieten ze een nieuwe romp ontwerpen, en probeerden het interieur van de Fantasy zo goed mogelijk te kopiëren. Eerst op een 46-voeter, en later op deze 50-voeter.

We nemen uiteindelijk een kijkje op hun schip. We zouden niet willen ruilen, vooral de uithoek valt tegen. De zittingen zijn kort en de rugleuningen staan te rechtop naar onze smaak.

Later gaan Annelies en ik nog naar de sauna – één rondje – en zwemmen we uitgebreid. Na de sauna volgt een ontspannen barbecue bij ons aan boord. We sluiten de dag af met koffie en thee én gebak, gebracht door Elke en Markus, die er gezellig bij komen zitten.

Ontbijt

Jan zijn zondagse eitje

Tijd om te vertrekken

Mika en Göran

Eerst nog tanken

Genieten van het mooie weer

Barbecue met Saga

Mooie avond

Maandag14 juli 2025

Näsby-Jungfruskär Afgelegde afstand: 13 nm Wind: weinig

Het is zonnig en benauwd als we wakker worden. We zwaaien de Fifty-Fifty uit en maken daarna zelf los. Het water is spiegelglad, het is heiig en zonnig. In de baai zwemt een dikke zeehond. De Saga vaart voor ons uit.

We hebben een rustige, mooie tocht op de motor. In de baai waar we willen afmeren is ruim voldoende plek. Voor het eerst sinds lange tijd gebruiken we het hekanker. Eigenlijk is het anker iets te licht voor onze boot, en Jan is bovendien vergeten de ketting mee te nemen. Gelukkig heeft Peter nog wat ketting over voor als we later nog eens zo willen afmeren. Voor nu is het geen probleem: het weer is kalm met weinig wind dus de loodlijn is voldoende. 

Opvallend is dat er veel meer plek is dan in de vaargids staat vermeld. Daar wordt gesproken van ruimte voor 4 à 6 schepen, maar aan het eind van de dag liggen we hier met z’n veertienen. Ook valt ons steeds vaker op dat veel Finse boten huisdieren – vooral honden, soms zelfs 2 aan boord hebben. In deze baai heeft bij na elke boot een viervoeter aan boord.

’s Middags maken we een wandeling. Het heeft de afgelopen dagen flink geregend, en dat is te merken: het is vochtig in het bos en er zijn veel muggen. Gelukkig zijn we gekleed op teken – daar wordt hier nadrukkelijk voor gewaarschuwd. De wandeling is de moeite waard. Veel bloeiende planten, zelfs orchideeën.  De paden zijn gemarkeerd met borden, al zijn die alleen in het Fins en Zweeds. Opvallend zijn de vele bomen die zijn afgetopt; waarom, is ons niet duidelijk.

De rest van de middag brengen we aan boord door. Met Annelies spelen we weer een potje Wurmen. Later vliegt er nog een zeearend laag over – altijd indrukwekkend. Af en toe rolt er een mistbank binnen. We horen de misthoorns van de groten schepen buitengaats.
Na het eten gaan Annelies en ik nog even zwemmen. We sluiten de dag af aan boord van de Saga, met koffie en thee in de kuip. Als we weer aan boord komen, wordt het heel mistig, de overkant is niet meer te zien.

De Saga vaart voorop

De zon is weg en het wordt wat mistig

De wandeling

Een kanon gevonden

De haven is redelijk vol

De zon probeert het even. 

Dinsdag 15 juli 2025

Jungfruskär-Seglinge Afgelegde afstand: 18nm Wind: NW3

 De mist is opgetrokken. Volgens de Saga zat het om vijf uur nog potdicht, maar nu schijnt de zon volop. Annelies ligt alweer in het water, en ik volg haar snel. Een frisse duik om de dag te beginnen. Daarna ruimen we wat op en maken we ons klaar om te vertrekken.

Jan haalt de lijn van het achteranker binnen met de elektrische lier en het klapvoetblok – dat gaat razendsnel. Al snel kunnen we zeilen. Er staat niet veel wind, maar we halen toch ruim vier knopen. Als het kruisen wordt, rollen wij de zeilen in. De Saga zeilt wel door.

In de haven van Seglinge is het rustig. We hebben volop keus voor een mooie ligplaats. Na de lunch maken Peter, Annelies en ik een wandeling van acht kilometer, dwars door gevarieerd landschap. Het mooiste stuk voert over de rotsen langs het water – een prachtig maar pittig traject met veel klauterwerk en geweldige uitzichten.

Terug aan boord gaan we eerst nog even zwemmen, om af te koelen van de wandeling. Daarna wordt de barbecue aangestoken, gezellig vóór de boot.

We liggen hier met vier Nederlandse schepen – onder andere de Passe-Partout en de Zilverenmaan. Het zijn de eerste landgenoten die we sinds lange tijd weer tegenkomen.

De havenmeester deelt – zoals vanouds – nog steeds die leuke touwtjes uit als je het liggeld betaalt. Ze verkoopt ook nog steeds gerookte vis. We genieten van het eten in de zon. Maar zodra we aan de koffie en thee zitten, is de zon achter de bomen verdwenen en moet er toch een vest aan.

 

Saga

Klauteren

Tré Kronor

Havengeld betalen en gerookte vis kopen

Woensdag 16 juli 2025

Seglinge-Boxö Afgelegde afstand: 23nm Wind: NO2

De dag begint rustig. Voor achten zwemmen Annelies en ik een klein rondje in het heldere water. Daarna ontbijten we en maken ons klaar voor vertrek. Even lijkt het erop dat we kunnen zeilen, maar de wind laat het snel afweten. We proberen het nog een paar keer, maar telkens valt de wind helemaal weg. Uiteindelijk varen we grotendeels op de motor.

We vinden een mooie ankerplek vlak bij de Russische steiger op Boxö. Na de lunch kanoën Peter, Annelies en ik erheen en wandelen naar de overblijfselen van de Russische fortificatie. Tijdens de Eerste Wereldoorlog (1914–1918), toen Åland en Finland nog onder het Russische tsarisme vielen, bouwden de Russen diverse kustverdedigingen op Åland – waaronder deze op Boxö. In 1919 werden de gebouwen ontmanteld en verkocht, en de funderingen vernietigd. Eén van de voormalige barakken is tegenwoordig zelfs een restaurant en brouwerij in Stallhagen.

Op bordjes staat uitgelegd wat er heeft gestaan en wat ermee gebeurd is. Daarna wandelen we verder naar een grot – indrukwekkend, met z’n diepe rotswanden.

Dan besluiten we om de rondwandeling te maken – achteraf een minder goed idee. Op de kaart had ik alleen een pad naar de grot en de fortificatie gezien, en was dus totaal niet voorbereid. Ik had geen water bij me, en erger nog: ik liep op sandalen. De route bleek behoorlijk uitdagend, met paden vol mieren, die ons regelmatig aanvielen. Peter was beter voorbereid – goede schoenen en een UV-shirt. Ik gleed op een van de rotsen uit en vermoed dat ik daar een flinke blauwe plek aan overhoud op m’n heup. Mijn linkerpols en wijsvinger zijn stijf – een souvenir van een uitdagende wandeling. Achteraf zien we op het informatiebord dat de wandeling ca. 7 km lang is.

Terug aan boord gaan we gelijk zwemmen. Het water is helder en rond de 18 graden, ideaal om eindelijk eens naar de schroef te kijken. We horen namelijk nog steeds een tikkend geluid als we langzaam varen. De schroef blijkt in orde, maar de zinkanode zit los en maakt waarschijnlijk het lawaai. Met moeite lukt het me om de anode onder water aan te draaien – lastig werk, omdat je steeds weer boven moet komen voor een hap lucht.

 Na het eten komen Peter en Annelies nog even langs met de kano voor een kop koffie. Ze nemen de citroencakejes mee, tot grote vreugde van Jan.

Blakte, Saga vaart in de verte

Ankerplek 

De grot

Nu al verhit, de grote wandeling moet nog beginnen

Zoek de paden

Zweet wegwerken

Na de koffie

Donderdag 17 juli 2025

Boxö-Djupviken(60°24,30’N – 19°50,30’E) Wind: N3 Afgelegde afstand: 12nm

Vandaag staat een korte tocht op de planning, richting de ankerbaai Djupviken. Annelies en ik beginnen de dag met een zwemtochtje naar de kant, tot we kunnen staan. Het water is helder, en nieuwsgierige visjes zwemmen om ons heen – totaal niet schuw.

Na het ontbijt vertrekken we. We varen langzaam de baai uit. De tik die we hoorden bij lage toeren is weg en de schroef maakt veel minder lawaai. De oorzaak was dus de losse zinkanode. Nu maar hopen dat die goed blijft vastzitten.

Er staat net genoeg wind om te zeilen. Het eerste deel van de route is nog beschut, dus weinig deining. Maar zodra we het open stuk bereiken, wordt het minder comfortabel. De deining neemt toe, de wind schudt uit de zeilen en uiteindelijk moet de motor bij om snelheid te houden.

Bij aankomst in Djupviken valt alles gelukkig mee. De noordelijke wind is eigenlijk niet ideaal voor deze baai, maar er staat niet veel en er is geen swell, dus het ligt rustig. Hopelijk blijft dat zo.

Samen met Annelies kano ik naar de kant. We willen het grottenpad lopen – een korte route van 600 meter, maar met veel geklauter. Dit keer zijn we goed voorbereid: goede schoenen, een zonneshirt en water mee.

Het uitzicht over de baai is nu al fantastisch, maar de wandeling zelf overtreft onze verwachtingen. We lopen langs enorme rotsmuren, alsof er ooit een stenen vesting is opgetrokken. Er liggen massieve blokken en diepe spelonken. Echt indrukwekkend.

Na afloop neem ik een duik in het verfrissende water.

In de loop van de middag komen er nog wat ankeraars bij. De wind draait wat oostelijker, dat is gunstig, en neemt af. Peter en Annelies komen nog even koffiedrinken. We genieten van de mooie avond in de zon.

Vrijdag 18 juli 2025

Djupviken-Käringsund Afgelegde afstand:24nm Wind: NO2

Vannacht kleurde de hemel prachtig rood. Het is nog stil in de baai als Annelies en ik naar een rots zwemmen, waar een meeuw op één poot staat te slapen. Hij schrikt wakker zodra we weer wegzwemmen.

Bij het uitvaren van de baai staat er nog steeds een vervelende deining, en er is nauwelijks wind. Zodra we de bocht om zijn proberen we te zeilen, maar dat lukt nauwelijks.

In Käringsund vinden we twee plekken naast elkaar – precies op tijd, want kort daarna loopt het haventje razendsnel vol. Alleen de Dockspot-plekken(duurdere plekken die je kan reserveren) zijn dan nog beschikbaar, maar ook die raken snel bezet.

Aan het eind van de middag gaan Jan en ik met de Eckerölinjen naar Grisslehamn – iets wat we al heel lang wilden doen. In het havengeld zit namelijk een ticket voor 4 personen voor deze veerdienst. Nu hebben we eindelijk de kans. Het is vanavond wel topdrukte(weekend/vakantie), maar leuk is het zeker. De Scandinavische buffetten zijn meestal uitstekend, en dat geldt ook voor deze. Dus heerlijk gegeten, en op de terugweg nog wat goedkope drank ingeslagen.

Grappig blijft het tijdverschil van één uur: zodra je in Zweden bent, is het ineens een uur vroeger. We raakten even in de war omdat mijn telefoon wel de goeie tijd aangaf, maar die van Jan niet. Om 23.00 uur zijn we terug in de haven. Ook hier merk je dat er veel Zweden zijn die op Zweedse tijd leven: er zijn zo laat nog veel mensen volop actief.

 

Zaterdag 19 juli 2025

Käringsund-Arholma Afgelegde afstand: 27nm Wind: geen

De dag begint warm. We zijn al vroeg wakker, precies op tijd om als eersten de wasmachine te claimen. Snel een wasje erin, en daarna: zwemmen! De Saga vertrekt alvast. Een uurtje later is onze was klaar – en vertrekken wij ook. We hangen de was op aan de zeereling.

Er staat werkelijk geen wind. Het water is kalm en leeg, we komen amper andere boten tegen. Het is ongewoon stil. Onderweg zetten we de klok een uurtje terug en hijsen de Zweedse gastenvlag.

De ankerbaai bij Arholma is verrassend leeg; er is zelfs nog plek aan de steiger. Ik neem een frisse duik, en dan maken we ons klaar voor de supermarkt. De mensen van de Willemien komen eerst nog even langs voor een praatje. Zij zijn kort in de Höga Kusten geweest en hebben niet heel veel gezien daar. Even later komt de eigenaar van de Supporter langs– ook een Nederlander maar met motorboot, ook terug van de Höga Kusten.

Annelies komt per kano aangevaren. Peter vertrouwt het anker nog niet helemaal, dus hij blijft liever aan boord. Wij hebben eindelijk de rubberboot opgeblazen en we roeien met z’n drieën naar de kant. We lopen via het baken naar de Landhandel. In de kerk oefent een bandje – leuke! Annelies en ik nemen een kijkje bij het baken, waar een kleine uitstalling is van handgemaakte spullen: kleurrijke kleden, tassen, schilderijen en meer. Jan loopt alvast door naar de supermarkt, maar als wij daar aankomen is hij alweer terug naar de boot– het wachten duurde hem te lang. Wij doen rustig onze boodschappen en wandelen terug naar de boot.

Nog even zwemmen, en dan tijd voor de barbecue. We eten bij ons aan boord – supergezellig. En dan is het moment van afscheid nemen daar. De Saga moet begin september thuis zijn en gaat vanaf nu grotere etappes varen richting Nederland. Wij hebben nog wat meer ruimte en willen eind juli in Nynäshamn zijn, en kunnen het rustig aan doen.

We hebben weer heerlijke dagen samen gehad. Als alles meezit, zien we elkaar in september weer in Nederland.

Varend de was drogen

Gastenvlag wissel

Totale vlakte

Voorlopig de laatste avond samen